Η καθαρή κυκλοφορία, η αναγνωσιμότητα και ο ελεύθερος ανοιχτός χώρος είναι ιδιότητες που πρέπει να χαρακτηρίζουν ένα περιβάλλον παιδικής και εφηβικής κλίμακας. Το ορθοκανονικό όριο του κτιρίου,τείνει να προωθεί δεσμευτικές, ανελεύθερες συμπεριφορές, που αντιβαίνουν τον αυθορμητισμό, την ένταση, την ζωηράδα ή την δράση ενός παιδιού. Στόχος είναι ο σχεδιασμός να μην πηγάζει από μια συμβατική αντιμετώπιση του χώρου που απαντά μόνο σε λειτουργικά ζητήματα, όπως της πρόσβασης ή της κίνησης από το ένα κτίριο στο άλλο, αλλά ούτε να μιμείται το λεξιλόγιο του κτιρίου.
Το τρέξιμο, ως διοχέτευση ενέργειας στον ανοιχτό χώρο από την απελευθέρωση του παιδιού, μεταλλάσσει το χώρο γύρω του, προσδίδοντας του δυναμισμό και ένταση. Η κίνηση του παιδιού είναι συνεχής και ανυπότακτη μέχρι το σημείο του «τερματισμού» και την επίτευξη της επιθυμητής θέσης και κατάστασης, μιας κατάστασης εξαρτώμενης της «αγωνίας» για το παιχνίδι. Το ίχνος που διαγράφεται όπως και ο παραγόμενος χώρος δεν είναι προκαθορισμένος. Στερείται κανόνων, είναι ελεύθερος, δυναμικός, σχετικός ως προς τις θέσεις και τις πορείες που το παιδί εν δυνάμει θα ακολουθούσε.

Η προτεινομένη διαμόρφωση του τοπίου προσπαθεί να διαρρήξει την υπάρχουσα κανονικότητα, προσδίδοντας ένα δυναμισμό, προκαλώντας τα παιδιά να εκφραστούν ελεύθερα χωρίς περιορισμούς σ’ αυτό το μωσαϊκό δραστηριοτήτων.

Φοιτητικός αρχιτεκτονικός διαγωνισμός: Η αυλή του ορφανοτροφείου Βόλου

• Ομάδα Μελέτης: Μαχαιρίδου Δέσποινα, Μπεζές Αντώνιος
• ΔΙΑΚΡΙΣΗ:  Ά ΒΡΑΒΕΙΟ